வசனம் :
1
وَٱلضُّحَىٰ
1. காலைப்பொழுதின் மீது சத்தியமாக!
வசனம் :
2
وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ
2. மறைத்துக் கொள்ளும் (இருண்ட) இரவின் மீது சத்தியமாக!
வசனம் :
3
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ
3. (நபியே!) உமது இறைவன் உம்மைக் கைவிடவுமில்லை; (உம்மை) வெறுக்கவுமில்லை.
வசனம் :
4
وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ
4. (ஒவ்வொரு நாளும் உமது) பிந்திய நிலைமை, முந்திய நிலைமையை விட நிச்சயமாக மிக்க மேலானதாக இருக்கிறது.
வசனம் :
5
وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ
5. உமது இறைவன் மேலும் (பல உயர் பதவிகளை) உமக்கு அளிப்பான். (அவற்றைக் கொண்டு) நீர் திருப்தியடைவீர்.
வசனம் :
6
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَـَٔاوَىٰ
6. உம்மை அநாதையாகக் கண்டு, அவன் உமக்குத் தங்கும் இடம் அளி(த்து ஆதரி)க்க வில்லையா?
வசனம் :
7
وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ
7. திகைத்துத் தயங்கியவராக உம்மைக் கண்ட அவன் நேரான வழியில் (உம்மைச்) செலுத்தினான்.
வசனம் :
8
وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ
8. முடைப்பட்டவராக உம்மைக் கண்ட அவன் (உம்மைத்) தனவந்தராக்கி வைத்தான். (அல்லவா?)
வசனம் :
9
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ
9. ஆகவே, (இவற்றுக்கு நன்றி செலுத்துவதற்காக) நீர் அநாதைகளைக் கடுகடுக்காதீர்.
வசனம் :
10
وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ
10. யாசிப்பவரை வெருட்டாதீர்.
வசனம் :
11
وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ
11. (உம்மீது புரிந்துள்ள) உமது இறைவனின் அருளைப் (பிறருக்கு) அறிவித்து (அவனுக்கு நன்றி செலுத்தி)க் கொண்டிருப்பீராக!
