آیه :
1
لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
سوگند به این شهر [مکه].
آیه :
2
وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
در حالی که [ای پیامبر!] تو در این شهر ساکنی [و جنگ در این شهر برایت حلال است]
آیه :
3
وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ
و سوگند به پدر [= آدم] و فرزندانش.
آیه :
4
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
یقیناً ما انسان را در رنج [و دشواری‌های دنیوی] آفریدیم.
آیه :
5
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
آیا او گمان می‌کند هیچ کس بر [مجازاتِ] وی توانا نیست؟
آیه :
6
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
می‌گوید: «[به خاطرِ انفاق،] مال زیادی را تباه کرده‌ام».
آیه :
7
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
آیا می‌پندارد که هیچ کس او را ندیده است؟
آیه :
8
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
آیا دو چشم برایش قرار ندادیم؟
آیه :
9
وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ
و یک زبان و دو لب؟
آیه :
10
وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ
و او را به دو راه [خیر و شر] راهنمایی کردیم.
آیه :
11
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
اما به گردنۀ [سخت] قدم نگذاشت [و نیامد].
آیه :
12
وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
و تو چه می‌دانی که آن گردنۀ [سخت] چیست؟
آیه :
13
فَكُّ رَقَبَةٍ
آزاد کردن برده‌ای است.
آیه :
14
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
یا اطعام در روز قحطی [و گرسنگی]،
آیه :
15
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
[خواه] یتیمی از خویشاوندان [باشد]
آیه :
16
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
یا مستمندی خاک نشین؛
آیه :
17
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
به علاوه، از کسانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر [بر عبادت و دوری از گناه] و مهربانی [با بندگان] توصیه نموده‌اند.
آیه :
18
أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
اینان اهل سعادتند [که نامۀ اعمال آنان به دست راستشان داده می‌شود و اهل بهشتند].
آیه :
19
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ
اما کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان اهل شقاوتند [که نامۀ اعمال به دست چپشان داده می‌شود و به دوزخ می‌روند].
آیه :
20
عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ
[از هر سو] آتش سرپوشید‌ه‌ای بر آنان است [که راه فرار ندارند].
