වාක්යය :
1
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
Ai[393] u vrenjt dhe ktheu kurrizin,
වාක්යය :
2
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
kur i erdhi pranë i verbri.
වාක්යය :
3
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
E ku e di ti, ndoshta ai dëshironte të pastrohej (nga gjynahet)
වාක්යය :
4
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
ose të merrte këshillë, e këshilla t’i sillte dobi atij?!
වාක්යය :
5
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
Sa për atë që është i pasur,
වාක්යය :
6
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
ti atij po i kushton vëmendje,
වාක්යය :
7
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
megjithëse nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk dëshiron të pastrohet.
වාක්යය :
8
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
Sa për atë që të vjen duke nxituar
වාක්යය :
9
وَهُوَ يَخۡشَىٰ
dhe ndien frikë (nga Allahu),
වාක්යය :
10
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
ti atij nuk po ia vë veshin.
වාක්යය :
11
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
Mos vepro ashtu! Në të vërtetë, ky (Kuran) është këshillë,
වාක්යය :
12
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
pra, kush të dojë, le të marrë këshillë!
වාක්යය :
13
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
Ai ndodhet në Faqe të nderuara,[394]
වාක්යය :
14
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ
të lartësuara, të pastra,
වාක්යය :
15
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
në duart e shkruesve (engjëj)
වාක්යය :
16
كِرَامِۭ بَرَرَةٖ
të ndershëm dhe të drejtë.
වාක්යය :
17
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
Mallkuar qoftë njeriu! Sa mosmirënjohës që është ai!
වාක්යය :
18
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
Prej çfarë gjëje e krijon Allahu atë?
වාක්යය :
19
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
Prej pikës së farës e krijon dhe i jep përmasa të rregullta.
වාක්යය :
20
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
Më pas ia lehtëson rrugën (e lindjes)
වාක්යය :
21
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
e pastaj e vdes dhe i cakton një varr,
වාක්යය :
22
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
dhe, kur të dojë, Ai e ringjall.
වාක්යය :
23
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
E megjithatë, njeriu ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!
වාක්යය :
24
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
Le të mendojë njeriu për ushqimin e vet:
වාක්යය :
25
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
Jemi Ne që lëshojmë ujë me bollëk,
වාක්යය :
26
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
pastaj e çajmë tokën në thellësi
වාක්යය :
27
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
dhe nxjerrim prej saj drithërat,
වාක්යය :
28
وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا
rrushin e perimet,
වාක්යය :
29
وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا
ullirin e palmat,
වාක්යය :
30
وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا
kopshtet e dendura,
වාක්යය :
31
وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا
pemët dhe gjithë barërat,
වාක්යය :
32
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
që t’i gëzoni ju dhe bagëtitë tuaja.
වාක්යය :
33
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
Por, kur të vijë Ushtima,
වාක්යය :
34
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
atë Ditë njeriu do të ikë nga i vëllai,
වාක්යය :
35
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ
nga e ëma dhe nga i ati,
වාක්යය :
36
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
nga e shoqja dhe nga fëmijët e vet.
වාක්යය :
37
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
Atë Ditë, secili prej tyre do të ketë aq shqetësim për veten, sa do t’i mjaftojë.
වාක්යය :
38
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
Atë Ditë do të ketë fytyra rrëzëllore,
වාක්යය :
39
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
të qeshura e të gëzuara.
වාක්යය :
40
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
Atë Ditë do të ketë (edhe) fytyra të pluhurosura,
වාක්යය :
41
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
që do t’i mbulojë errësira.
වාක්යය :
42
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
Këta janë jobesimtarët, gjynahqarët.
