آیه :
1
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد
آیه :
2
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.
آیه :
3
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک شود،
آیه :
4
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.
آیه :
5
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد
آیه :
6
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
تو به او روی می‌آوری؛
آیه :
7
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛
آیه :
8
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید
آیه :
9
وَهُوَ يَخۡشَىٰ
و [از الله] می‌ترسد،
آیه :
10
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].
آیه :
11
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.
آیه :
12
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
پس هر کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.
آیه :
13
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
در صحیفه‌های ارجمندی [ثبت] است.
آیه :
14
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ
[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]
آیه :
15
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
در دست سفیران [وحی] است
آیه :
16
كِرَامِۭ بَرَرَةٖ
[که] بزرگوار و نیکوکارند.
آیه :
17
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!
آیه :
18
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
[الله] او را از چه چیز آفریده است؟
آیه :
19
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.
آیه :
20
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
سپس راه را برایش آسان نمود.
آیه :
21
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.
آیه :
22
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمی‌انگیزد.
آیه :
23
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.
آیه :
24
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:
آیه :
25
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،
آیه :
26
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
سپس زمین را از هم شکافتیم،
آیه :
27
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
آنگاه دانه[های فراون] در آن رویاندیم،
آیه :
28
وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا
و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،
آیه :
29
وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا
و زیتون و نخل،
آیه :
30
وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا
و باغ‌هایی [انبوه و] پردرخت،
آیه :
31
وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا
و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].
آیه :
32
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.
آیه :
33
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
هنگامی که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،
آیه :
34
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
روزی که انسان از برادرش می‌گریزد
آیه :
35
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ
و از مادرش و از پدرش
آیه :
36
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،
آیه :
37
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم می‌دارد [و از دیگری بازمی‌دارد].
آیه :
38
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.
آیه :
39
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان [و] شاد است.
آیه :
40
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.
آیه :
41
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
[و] سیاهی [و تاریکی] آنها را پوشانده است.
آیه :
42
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
اینان همان کافرانِ بدکردارند.
