వచనం :
1
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
అతను (ప్రవక్త) భృకుటి ముడి వేసుకున్నాడు మరియు ముఖం త్రిప్పుకున్నాడు;
వచనం :
2
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
ఆ గ్రుడ్డివాడు తన వద్దకు వచ్చాడని!
వచనం :
3
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
కాని నీకేం తెలుసు? బహుశా అతడు తనను తాను సంస్కరించుకోవచ్చు!
వచనం :
4
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
లేదా అతడు హితబోధ పొందవచ్చు మరియు ఆ హితబోధ అతనికి ప్రయోజనకరం కావచ్చు!
వచనం :
5
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
కాని అతడు, ఎవడైతే తనను తాను స్వయం సమృద్ధుడు, అనుకుంటున్నాడో!
వచనం :
6
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
అతని పట్ల నీవు ఆసక్తి చూపుతున్నావు.(a)
వచనం :
7
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
ఒకవేళ అతడు సంస్కరించుకోక పోతే నీపై బాధ్యత ఏముంది?(a)
వచనం :
8
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
కాని, ఎవడైతే తనంతట తాను, నీ వద్దకు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చాడో!
వచనం :
9
وَهُوَ يَخۡشَىٰ
మరియు (అల్లాహ్ యెడల) భీతిపరుడై ఉన్నాడో!
వచనం :
10
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
అతనిని నీవు నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నావు.
వచనం :
11
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
అలా కాదు! నిశ్చయంగా, ఇది (ఈ ఖుర్ఆన్) ఒక హితోపదేశం.(a)
వచనం :
12
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
కావున ఇష్టమున్నవారు దీనిని స్వీకరించవచ్చు!
వచనం :
13
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
ఇది ప్రతిష్ఠాకరమైన పుటలలో (వ్రాయబడి ఉన్నది);
వచనం :
14
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ
మహోన్నతమైనది, పవిత్రమైనది;
వచనం :
15
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
లేఖకుల (దేవదూతల) చేతులలో;
వచనం :
16
كِرَامِۭ بَرَرَةٖ
వారు గౌరవనీయులైన సత్పురుషులు (ఆజ్ఞానువర్తనులు).
వచనం :
17
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
మానవుడు నాశనం గాను! అతడు ఎంత కృతఘ్నుడు!(a)
వచనం :
18
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
ఆయన (అల్లాహ్) దేనితో అతనిని సృష్టించాడు?
వచనం :
19
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
అతనిని వీర్యబిందువుతో సృష్టించాడు తరువాత అతనిని తగిన విధంగా తీర్చిదిద్దాడు.
వచనం :
20
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
ఆ తరువాత, అతని మార్గాన్ని అతనికి సులభతరం చేశాడు;(a)
వచనం :
21
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
ఆపైన అతనిని మరణింపజేసి గోరీ లోకి చేర్చాడు;
వచనం :
22
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
మళ్ళీ ఆయన (అల్లాహ్) కోరినప్పుడు అతనిని తిరిగి బ్రతికించి లేపాడు.
వచనం :
23
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
అలా కాదు, ఆయన (అల్లాహ్) ఆదేశించిన దానిని (మానవుడు) నెరవేర్చలేదు.
వచనం :
24
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
ఇక, మానవుడు తన ఆహారాన్ని గమనించాలి!
వచనం :
25
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
నిశ్చయంగా మేము నీటిని (వర్షాన్ని) ఎంత పుష్కలంగా కురిపించాము.
వచనం :
26
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
ఆ తరువాత భూమిని (మొలిచే మొక్కలతో) చీల్చాము, ఒక అద్భుతమైన చీల్పుతో!
వచనం :
27
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
తరువాత దానిలో ధాన్యాన్ని పెంచాము;
వచనం :
28
وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا
మరియు ద్రాక్షలను మరియు కూరగాయలను;
వచనం :
29
وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا
మరియు ఆలివ్ (జైతూన్) మరియు ఖర్జూరపు చెట్లను;
వచనం :
30
وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا
మరియు దట్టమైన తోటలను;
వచనం :
31
وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا
మరియు (రకరకాల) పండ్లను మరియు పచ్చికలను;
వచనం :
32
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
మీకు మరియు మీ పశువులకు జీవన సామగ్రిగా!
వచనం :
33
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
ఎప్పుడైతే, చెవులను చెవిటిగా చేసే ఆ గొప్ప ధ్వని వస్తుందో!
వచనం :
34
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
ఆ రోజు, మానవుడు తన సోదరుని నుండి దూరంగా పారిపోతాడు;
వచనం :
35
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ
మరియు తన తల్లి నుండి మరియు తండ్రి నుండి;
వచనం :
36
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
మరియు తన భార్య (సాహిబతి) నుండి మరియు తన సంతానం నుండి;
వచనం :
37
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
ఆ రోజు వారిలో ప్రతి మానవునికి తనను గురించి మాత్రమే చాలినంత చింత ఉంటుంది.(a)
వచనం :
38
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
ఆ రోజు కొన్ని ముఖాలు ఆనందంతో ప్రకాశిస్తూ ఉంటాయి;
వచనం :
39
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
అవి చిరునవ్వులతో ఆనందోత్సాహాలతో కళకళలాడుతుంటాయి.
వచనం :
40
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
మరికొన్ని ముఖాలు ఆ రోజు, దుమ్ము కొట్టుకొని (ఎంతో వ్యాకులంతో) నిండి ఉంటాయి.
వచనం :
41
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
అవి నల్లగా మాడిపోయి ఉంటాయి;
వచనం :
42
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
అలాంటి వారు, వారే! సత్యతిరస్కారులైన దుష్టులు.
