වාක්යය :
1
إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا
Kur të dridhet Toka me tronditjen e saj (të fundit),
වාක්යය :
2
وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا
kur të nxjerrë barrët nga brendia e saj[418]
වාක්යය :
3
وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا
e njeriu të thotë: “Ç’po i ndodh asaj?!”
වාක්යය :
4
يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا
Atë Ditë ajo do të tregojë lajmet e saj,[419]
වාක්යය :
5
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا
sepse Zoti yt e ka frymëzuar atë.
වාක්යය :
6
يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ
Atë Ditë njerëzit do të paraqiten grupe-grupe, që t’u tregohen veprat e tyre:
වාක්යය :
7
فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ
kush ka bërë ndonjë të mirë, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë,
වාක්යය :
8
وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ
e kush ka bërë ndonjë të keqe, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë.[420]
